Etiket: Nefret - Ilk yazi!

Son 1 haftadir hayatimin boyle "yeter" dedigim noktalarini yasiyorum. Hatta o kadar sacma-salak durumlara giriyorum ki kelimeler ifade edemez o derece. Harika baslayan bir Cuma gununun aksami, hayatimin en salak durumunu yasamis biri olarak kayitlarima gecti... Salakligimi burada anlatmak istemiyorum. O aksam o kadar yalniz kaldim, kimse yanimda olmadi ki, bloguma yazacak kadar bile kendimi guclu hissedemedim. Cok kotu acinasi bir durumdaydim. Halimden anlayacak kimsenin olmayisi ne kadar aci veriyor bilemezsiniz...

Mevcut hafta icinde bir cok seyi farkettim. Insanlarin egolarini tatmin etmekten baska bir ise yaramiyormusum ben. Cok ilginc, ben 2. siniftayken egitimime 1 yil sureyle yardimda bulunan insanla su anda selamlasmiyoruz bile. Neden? Cunku bu insan benden alabilecegi her seyi aldi. Ben o insanin Turkiye temsilcisi oldum resmen. Her sefer mesaj atan, yazan, halini hatrini soran, ustune sitemli bir sekilde de konusan ben oldum; ama ben yazmayinca o da yazmadi. En son yaptigi dengesiz seylerden sonra bile, sinirlerimi yumusattim o insana karsi... Sonuc? Koca bir hic. Yaptiklarina her zaman minnettar kaldim ben o kisinin. Sanirim benden daha fazlasini istedi ki alamayinca umudunu da diger her iliskisini de kesti. Buna bir de eskilerden biri eklendi. Farkettim ki birine muhtac oldugunuzda, o kisiye ne kadar muhtac oldugunuzu gosterdiginiz surece, hatta onun sahip olduklarina sahip olmayi istediginizde ve bunu o kisiye belli ettiginizde; gayet onun egolarini tavan yapmis olabiliyorsunuz. Bunu gordum ve son 1 haftadir bir kac konuda daha yasadigim ve ogrendigim aci gerceklerle, boyle yerin dibinde yasiyorum artik.

Son yasadigim hafta bana insanlardan neden nefret ettigimi tekrar hatirlatti.

En kotusu de, zerre kadar zararim olmayan insanlarin boyle benim ustumden bir sekilde mutlu olmalari ve bunu acitasi bir sekilde yapmalari, beni bu hayattan daha da nefret eder hale getiriyor. Herkes ne yapsam da acaba boyle mutlu olsam, birilerinin ezildigini gorsem, sahip olduklarimla kendi kendimi yuceltsem havasinda.

Ne kadar cok mutlu olma sekli var aslinda, degil mi? Bense hic birini secmeden bana gelmesini bekliyorum mutlulugun. Oysaki git, sen de egolarini tatmin et, sahip olduklarinla ovun, baskalarini kiskandir. Kendini begenmis ol. Yapabilirsin bunu, degil mi?

Arif salak. Arif saf. Arif iste.

Son bir haftadir olumle ilgili garip sekilde dusunur oldum zaten. Sirf sahip oldugum guzel insanlar icin, su mezuniyetimi yasamak istiyorum. Ayni gun olsem, sanirim benim icin en harika mezuniyet odulu olur. Ah simdi boyle dedim ya, kesin o gune kadar harika seylere sahip olurum, o gun de bilincli bir sekilde olurum.

Hayat iste. Oyle ya da boyle, herkes bir gun nefret ediyor en az. Her gun olmasa bile...

Ara beni / Boya beni

Su anda birini aramayi cok istiyorum. Yani herhangi birini. Ozel olarak biri degil aramak istedigim. Sadece birini telefonda arayip boyle derdimi anlatmak istiyorum. Bikmadan, usanmadan, buyuk bir sabirla beni dinlemesini istiyorum birinin beni.

Bugun son 1-2 haftanin birikmis bir duygu yogunlugunu yasiyorum ustumde. Nasil bir sey bu boyle anlamis degilim. Yalnizim; ama bir o kadar da kalabalik bir dusunceyle yasiyorum son 1 ayimi. Mutluyum, huzurluyum; ama farkli bir seyler olacak gibi hissediyorum. Boguluyorum sanki kendi nefesimde. Nefes almamaya calismam gerekiyormus gibi hissediyorum.

Sanirim artik insanlarin beni anlayamamasinin, biriktirdigim, etkilerini yasiyorum. Anlasilamamak. Yanlis anlasilmaktan daha iyi gibi aslinda; ama ikisinin de farkli bir kotu etkisi var…

Zorlamiyorum eskisi gibi hicbir seyi. Deniyorum tekrar o cok istekli ben olmayi. Beceremiyorum. Cok istesem de olmuyor. Sonuclarini dusundukce daha da isteksiz hale geliyorum bircok konuda.

Ne degisti bu cocukta acaba boyle de konusuyor bu kadar, derseniz, en basit ornegini vereyim hemen: Eskiden her aksam yatmadan once dua ederdim, kendim ve ailem icin. Simdi ise bu dua etme isi, Cuma namazinda yapilan dua olarak kisitlandi. Neden? Cunku eski Arif yok; tembellik, ilgisizlik, isteksizlik, inancsizlik vb. kotu huylar var…

Bu cocuk eskiden gulunce daha da gulesi gelirdi. Cevresi de gulerdi. Gulunce gozleri kahkaha atardi adeta. Peki ya simdi? Simdi sadece gulmek icin guzel nedenler ariyor; cunku gulmek artik cok ucuz geliyor Arif’e…

Tekrar eski ben’e sahip olabilirim aslinda; ama once uzerimdeki tembelligi ve umutsuzlugu yok etmem lazim. 1 yildir basaramadim. Nasil olacagini da bilmiyorum. Cok karamsarim son zamanlar zaten. Hepsi beni buluyor. O degil de 22 yasinda bunlari yasayan bir tane daha erkek var mi su dunyada? Erkegi gectim; insan var mi yahu?

Safim ben. Eveeeet!

Ben cidden safim.

Ikiyuzlu, uckagitci vb. kotu seyleri olmayi denedim bir suredir. Yani son zamanlarda denemedim; ama hayatimin belirli evrelerinde denedim. Denedim; cunku hayat bunlari kullanmayi gerektiriyormus. Bunu gordum.

Beceremedim; ama... Beceremiyorum da.

Her bir hareketimin pesi sira uzuluyorum bazi seylere. Birinden etkileniyorum, guzel bir topluluk hareketine giriyorum ya da birine yardim ediyorum... Sonra donup soyle bir verdiklerime ve aldiklarima bakiyorum. Bazilarinda sonuclari karsi tarafta eskilere bogulmus olarak goruyorum. O zaman anliyorum ki yine ayni hatayi yapmisim...

Ayni hatalari yapmakta ustume baska kimse yok sanirim. Ozellikle ayni hatalari yapmak icin ugrasiyorum hayatim boyunca sanki.

Blog? Sen de benim kadar saf misin cidden? Yoksa benim beceremedigim uckagitciligi sen yapabiliyor musun?

*****************************

 Toefl kursu beni epeyce mesgul ediyor gibi. Ya da ben ustune dusmedigim icin fazla, mesgulluk olarak degerlendiriyorum durumu. Odevlerimi son gune birakmamayi ogrenecegim bu haftasonuyla birlikte, eminim!

Hayatin hizina coktan kapildim. Doneme tam olarak basladim. Bu haftasonu her seyle ilgili son noktayi koyuyorum. Yeni bir proje geliyor. Eskilerine gore daha hafif olacagi kesin. Mesguliyetimiz fazla ya...

Eh benim istedigim de cok mesgul olmak idi. Buyrun buradan yakin? Sigara kullaniyor musunuz? Ben 1 kere icmeyi denedim ve rezil bir sey oldugunu dusunerek dumani ucuncu kez icime cektikten sonra sigari attim. Bir daha da denemedim. Icmeyi de dusunmuyorum. Bu deneyisim sanirim 2008 senesinde idi. Mutluyum. Sigara kullananlara da cok uzuluyorum. Gercekten hayatlarina yazik ediyorlar; sigaraya ayirdiklari butce bir yana...