Bir cuma daha gecti...

Ah blog! Nasil desem, boyle her sey yolunda gibi. Ev duzenimi kurdum, mutluyum. Okul duzenimi kurdum gibi, mutluyum. Sosyal hayatim da olmasi gerektigi kadar hareketli. Her sey, soyle genelden bakinca, %85 oraninda duzenli ve bu durum beni mutlu ediyor. Biraz huzur dolu oluyorum bu sekilde.

Kotu dusunmek istemiyorum; ama bir suredir yasadigim bu mutluluk, sanki ilerde olacak koca bir felaketin hazirligiymis gibime geliyor. Bu durum da beni korkutuyor...

Su siralar boyle tekrar internete yapisma durumum oldu. Kitap okumadigimi farkettim, yazin okudugum gibi. Bunu okulun ilk haftalari, alisma sureci, evi duzenleme sureci vb. sorunlar yuzunden oldugunu dusunuyorum. Yarin, yani haftasonu, ile birlikte tam duzene oturacagini dusunuyorum her seyin. Bu konuda inancim mevcut, evet.

Nelerden bahsetsem diye dusunur oldum su anda bile.

The Big C isimli bir diziye baslamistim bir sure once ve takip ettigim kadariyla guzel gidiyor. Dizideki basrolde oynayan bayanin sahip oldugu kanser hastaligi ve son zamanlarini ailesiyle gecirmesi; bunlarin komik yanlarinin gosterilmesi dizide ele alinan olgulardir. Ve gayet de guzel, hos bir dizi olarak benim bilgisayarimdan izlenmektedir sahsim olarak. Bu diziye ek olarak yeni sezon acilisi yapan Supernatural, Dexter, Fringe dizilerini de takip ediyorum. Tabi bir de Haven var! Bugun de yeni bir dizi ekledim, pek takip edecegimi sanmiyorum; ama oylesine bir deneyeyim dedim. Ismi ise Unnatural History.

Kitaplarim beni bekliyorlar okunmak icin. Birazdan guzel bir program yapmayi dusunuyorum, gunluk yasantim, beslenmem ve okul yasantim icin.

Bazi seylerden vazgecer oldum su siralar; gozumu korkutan maddiyata bagli seyler, bazi durumlardan vazgecmeme yeteri kadar engel oluyor. Her sefer vardir bir hayir diyorum, tabi nereye kadar diyebilirim, bilmiyorum... Yine de huzurlu olmaya calisiyorum, sinirlerimi bozmamaya calisiyorum, kendi icimde, her ne kadar kaldigim yerde yalniz olamasam da, yalniz yasamaya calisiyorum. Boyle sanirim biraz daha huzurlu oluyorum. Demistim zaten, kuru kalabalik beni uzmekten baska bir sey yapmiyor.

Gelecekle ilgili planlar kuramiyorum blog. Yuksek lisans desem, bir ayri dert; yurt disina bir sekilde cikmaya calisayim desem bir ayri dert. Istek, inanc oldugu surece basarilir diye bir rivayet var. Ne yazik ki ucuncu etken olarak da para giriyor ise...

Genel olarak sakin olmakta fayda var. Sessizlik felan. Bunlar guzel seyler olabiliyor su siralar...

Su programimi yapsam iyi olur. Ekim ayina da girdik seninle blog. Hani diyorum, bu sefer seni silmedim bak, ikinci yilimizi dolduruyoruz uc ay sonra. Tesekkur ederim, hala bana inandigin icin. Sen de olmasan.

Denge

Hayat bazen cok acimasiz olabiliyor. Ya da acimasiz gormek istedigim zaman hayati oyle goruyorum ben. Belki hep acimasiz, belki de hep guzel; ama ben bir sorun olusturmak isteyince hayata atiyorum sucu. Ya da her sey dengeli...

Dengeli olmak guzel bir sey. Her konuda boyle esit olarak dagilmak, kendi icinizdeki duygusal teraziye esit yukler koymak ve daha bir cok sey aslinda guzel oluyor siz dengeli olunca. Hani ne fazla ne de az. Her sey insanin hayatinda esit olmali. Cogu konuda eksik yanlarimiz olabiliyor; ama eksik yanlara yogunlasiyoruz. Sahip oldugumuz seylere, belki, degerini verebiliyor olsak bile yine de eksik yanlar hep goze carpiyor. Aslinda iyi bir durum bu; cunku eksik yanlarimizi gorerek kendimizi tamamlama cabasina giriyoruz. Tabii her sey buraya kadar. Eger daha da ilerisine giderse durum, sanirim, bu hayatin acimasiz oldugu hissiyatina burunduruyor bizi...

Su blogumun kurulus temasi bile aslinda ici su dolu bardaga bakis acisi ile alakali. Mutlu oldugum zamanlar dolu tarafina bakiyor buluyorum kendimi, diger zamanlar ise bos taraf yaratiyorum adeta bardakta.

Son alti gunum, cok farkli gecti. Kendi bardagimin dolu tarafina degil de, baskalarinin bardaklarini inceledim. Kucuk ablaminkine baktim bir sure, gecen cumartesi dunya evine girdi o da. Daha sonra universiteyi okumakta oldugum sehirdeki, kuzenimin bardagina baktim, o da pazar gunu dunya evine girdi. O anda ikisi de mutluydular. Hani isteyince demek ki baskalarinin bardaklarindaki bos taraflari da gorebiliyormus insan. Hatta onlara da uzulebiliyormus.

Istanbul'da gidip; ertesi gun geri donmek, Isparta-Istanbul arasi icin cok olabiliyormus. Oldu da; ama olsun tabii, ablamin nikahi idi sonucta. Her ne kadar Kartal Belediyesi'nin nikah salonundaki o salak fotografcilarina sinir olsam da epeyce, guzel bir nikah oldu ablaminki. Hayirli olur insallah.

Universitemdeki son senemin ilk haftasi nasil gecti bilmiyorum; ama ikinci haftasi daha hizli ve tuhaf geciyor, orasi kesin. Odama tam olarak yerlesmis, evimdeki duzenimi de bugunki market alisverisimle saglamis oluyorum. Onceki senelerdeki masraflarima, bu seneki masraflarimi gordukce, 'masraf/harcama' gibi seyler olarak degerlendirmemeye karar verdim. Demek ki yasim gectikce, alisveris boyutum da degisiyor. Tabii biz yine de idareliyiz. Savurgan olanlara ne demeli acaba...

~ Bazen gelip gidiyor bana. Yani bir seyler surekli sorun halinde benimle yasiyor hep; ama bazen varliklarini o kadar belli ediyorlar ki, dusunmemem gereken seyleri dusunuyorum, yapmaman gereken seyleri yapiyorum. Kendi halimde, kendi dunyami zindan ediyorum yine kendime.

~ Huzur guzel bir sey. Soyle kendimi gecindirecek kadar param olsa, kazansam; suralardan uzaklarda, yalniz olacagim bir yerde olsam, bir gun canimi da verirdim kendi kendime, ne ki zaten yalniz geldik oyle gidecegiz...

~ Proje ve Proje 2 calismalarina yarindan itibaren tam gaz devam ediyorum.

~ Kendimle gurur duyuyorum. Bu kadar dusunceyi, sorunu, oyle ya da boyle tasiyabiliyor oldugum icin...

Nerelerdesin beni yalniz birakan "sen"

Cumartesi aksami Isparta'ya geldim. Yeni evimle ilgili korkularimin gectigini gordum, bir kisminin en azindan. Simdilik evle ilgili durum fena degil gibi.

Bugun okula gittim. Ders saatleriyle ilgili sorunum var ve bu benim moralimi bozuyor; cunku bir donemimin uzamasina neden olabilecek ciddiyette.

1-2 gundur moralim bozuk. Sebebini hem biliyorum hem de bilmiyorum. Nasil oluyor, hic sormayin. Takilmamaya calisiyorum pek. Eskisi gibi sinirlenmiyorum bir cok seye. Hissetmiyorum artik cogu seyi yaparken, hicbir seyde... Hani nasil derler, vucudum ve duygularim bir makine gibi adeta ve ben o makinenin fiziksel anlamda omrunu uzatacak seyleri yapmaya calisiyorum. Mesela birini sevmemeye calisiyorum, umutlanmamaya calisiyorum; diger yandan saglikli olmaya calisiyorum. Baska bir deyisle, ruhuma hic dokunmuyorum.

Hayat ne garip, sozunu cok kullanir oldum su siralar. Bazen diyorum; ne zorun var Arif, neden insanlara yuk oluyorsun ki, neden kendine yuk oluyorsun ki? Yapman gereken tek sey bu cektigin aciya kolay ve acisiz bir sekilde son vermek, o kadar... Ailen uzulur arkandan; ama bundan sonra yuk olmamis olursun onlara en azindan.

Ah sakin bana sagliksiz dusundugumu soylemeyin. Sizin hayatiniz iyi olabilir; hatta eminim "sizin de kendinizce dertleriniz vardir ve bu hayatta onlarla savasiyorsunuzdur".. Bu sozleri dusunmeden, bu sayfadan ayrilin bence; cunku benim yasadiklarimi kimse bilmiyor, hissettiklerimi ya da daha acik sekliyle bu dusuncelere bulasmama neden olan seyleri. Sormasin da kimse.

Kimseyi ilgilendirmiyor benim icimdekiler. Ve beni yalniz birakin. Kalabalik halinizi de alip gidin.

Bir ara kuzenimden esyalarimi almam lazim, sonra bilet almam lazim, Istanbul'a gecmem lazim. Yapmam gereken seyler var.

En buyuk dilegim, hicbir sey dusunmeden yasayabilecegim bir yere gitmek. Hani kimse karismasin. Sadece uzak dursun butun insanliga ait seyler.

~~~~~~~~~~~`****~~~~~~~~~~~

Simdi paylasacagim sarki, benim hayatimda ilk kez bir Ingilizce sarki dinleyip, sozlerini cikarmami saglamis bulunuyor. Belki yanlislarim vardir. Kontrol edemedim; cunku internette bulamadim sozlerini. Buyrun sarki ve sozleri: Alex Cornish - Don't Hold Me Back

 

 By the way if there is one thing you can do, hear me now
hear me now, now...

I have learned that this song falls down on you, hear me now
hear me now, now...

cause we're breaking it down, we got time to kill

So don't talk me through it
I understand it
When everything is done
Don't hold me back

I'm always waiting
But you don't know it
When everything is done
Don't hold me back
Don't hold me back
Don't hold me back

By the way if there is one thing left to try, hear me now
hear me now, now...

You have learned that I can see there in your eyes, hear me now
hear me now, now...

cause we're breaking it down, we got time to kill

So don't talk me through it
I understand it
When everything is done
Don't hold me back

I'm always waiting
But you don't know it
When everything is done
Don't hold me back
Don't hold me back
Don't hold me back