Su anda kendimle kaldim.

Bugunu yasayacagimi biliyordum! Su anda projem de onemli bir adim attigim anlardan birini yasiyorum.

Harikayim bence.

4-5 gundur Facebook hesabimi israrla acmamaktayim, hatta unuttum bile, o derece. Twitter malum, kapali resmen. -bozuk plak gibi hissettim kendimi resmen, neyse- Bir sitedeki profilimi sildim tamamiyle. Ve iste bomba, MSN adreslerim su anda bilgisayarimdaki kayitlari da silinmis bir sekilde "MSN Chat" bolumu kullanilmamak uzere bilgisayarimdan ve hayatimdan kaldirilmis durumdalar. Ozetle Msn ile birlikte internetteki zamanimi harcadigim seyleri an itibariyle, kapatmis, silmis ya da kullanmiyor durumdayim.

Resmen bilgisayarim ve kafam hafiflemis durumda. Cok muyluyum. (L)

Msn adreslerimden birinden giderayak neredeyse kendimi yine benzeri bir duruma atmaktan kurtuldum. Anlamiyorum bazen, insanlari gercekten anlamiyorum. Ben de anlama sorunu var sanirim. Cok salak biriyim ya da, her neyse. Bana cok ilgi gostermeyin. Durup dururken hele, bir de daha hayatta hic gorusmediyseniz benimle, benim sizin benden sevgili anlaminda hoslandiginizi ve ona gore davranmami dusundurecek sekilde ilgi gostermeyin. Alisik degilim ben o tip seylere. Yani kimisi, kusura bakma der cikar gider hayatimdan, kimisi 'ben arkadas olarak hoslaniyorum demek istedim' der gider. O yuzden sozum meclisten disari olmakla beraber, sizleri sevdigimi bilin. Seni de seviyorum blog. (K)

Msn'in o mesaj alindi sesini duymak bile istemiyorum artik. Nefret ediyorum Msn denen seyden. Bu aksam onemli bir karar aldim bence Msn kullanmama konusunda.

Ah Arif. Bugune kadar yasadiklarin sana ders olsun. Baskalarina oyle guzel bir kapak ol ki senin hakkinda: "nasilsa yine profil acarsin, yine Msn'e gelirsin, yine yine yine!!!" seklinde konusanlar senin irade sahibi oldugunu gorsunler. Goster onlara ne kadar icten yasadigini hayatini, goster ki her biri anlasin, farketsin yoklugunu. Aslinda cok onemli degil yokluk meselesi. Ben boyle sanirim daha az uzuluyorum hayatta.

Ben yoldan cekildim bu gece. Kimsenin yolunu tikamak istemiyorum. Kotu insanlarin, ruh hastalarinin doldugu bir ulkede hele, bu kadar saf ve masum dusuncelerimi insanlarin pis ellerine alet etmek istemiyorum. Cekildim. Umarim, o dunyadaki her insan, yasadigi sahte mutlulukla daha da mutlu olur da beni uzmeye calismak icin karsima cikmayacak kadar mesgul olurlar.

dipnot: Senden gidemem blog artik. 2 yil cok sey biriktirdim sende. Senden gidemem. 1 haftana bile kiyamazken, paylastigim seylere bakip, silip gidemem senden.

dipnot 2: Bana yardim ettim Allah'im, yardim et ki sozumu bu sefer cignemeyeyim. Karsima cikardigin insanlar icin isyan etmiyorum sana, etmem de. Boyle kalacaksalar hep, bir daha cikarma kimseyi karsima. Cikartiyorsan da bir sozume baksin mutlulugum, lutfen. Cunku hep o insanlar yuzunden ben su an bunlari yapmak zorunda kaldim...

dipnot 3: Bir sekilde blogumu bulmus sahislar, arkadaslarim, ailem, ulasmak isteyen her kimse, mail adresim:

*duzeltme: Su sarkiyi ekleyeyim dedim. Birden boyle her seyi birakip gittigimi hissettim. Sanirim ucmaya hazirim...

Yok oluyorum internetten!

Eveeet. Basligi aslinda Ramazan olarak mi yapsam diyecektim; ama takip ettigim bir cok blogunki o sekilde olmus zaten. Dedim ben farkli olayim.

Proje. Ne durumdayiz Arif?

Msn adresi kaldi blogcum. Su anda normal cevrimci olma surelerini minumuma indirmekle mesguluz.

Facebook hesabim donmus durumda. Eski profilimi arada bir aciyordum, birilerine bakmak icin. Ama an itibariyle o profilimi de birazdan verecegim link ile, 'kalici olarak' silmis bulunmaktayim. Facebook'un sadece dondurma degil, kalici profil silme ozelligi de bulunmaktadir. Su adresle birlikte bu islemi gerceklestirebilirsiniz:

https://ssl.facebook.com/help/contact.php?show_form=delete_account

Twitter private durumda. Ve bir suredir cevrimici olmadim orada.

Popmundo oyunumu oynuyorum arada bir web uzerinden. Onda da cevrimici olmuyorum eskisi kadar.

Surekli ilgilendigim bir sitedeki profilimi de kullanmiyorum an itibariyle.

Onun disinda beni baglayan muzik siteleri var ki ilgilenmesem de olur zaten onlarla. Ozetle, Ramazan ile birlikte guzelce uzaklasiyorum bu internet denen zehirli sarmasiktan. Ve icinde barindirdigi diger zararli, dunyami bozan insanlardan...

Kendime daha cok vakit ayirmanin verdigi mutlulukla diyorum ki: beni uzen kimse, mutlulugun M'sini bile haketmiyor ve elbet bulacaklardir ettikleri kotuluklerin yansimasini.

Saglicakla kalin, hayirli Ramazanlar!

dipnot: Bu yazimda kullandigim resmi begenmeye basladim. Sanirim devamli olarak bunu kullanacagim bu konuyla ilgili yazilarimda. Smiley Face!

Proje

Kendimle ilgili yeni bir projeye atim atiyorum bu geceyle birlikte. Cok ciddi planlarim var.

Projemin amaci en buyuk sorunumu cozmek: Internet. Bu bir sorun. Hem de cok buyuk bir sorun. Blogunu ve msnini kapatip temelli giden arkadaslarim oldugu icin, yapilabilir oldugunu dusunuyorum. Hayir, dusundugunuz gibi degil, yine kapatip gitmek gibi bir duruma girmiyorum. Girmek zaten sacma. Yapanlari alkisliyorum; ama bu benim yapamayacagim bir sey oldugu icin, sacma geliyor bana.

Lakin, projenin uzerinde su anda calisiyorum ve final haftami + ev bulma durumumu cozmem ve ustune Ankara'ya donmemle birlikte, projenin tam anlamiyla baslayip; uygulamaya gececegi inancindayim.

Ramazan gibi guzel bir maddi-manevi temizlenme ayini firsat bilerek, bu projeyi dogru zamana getirmeye calistim.

Projemin konulari arasinda:

• Internetle nasil savasilir, nasil yok edilinir, kullanimi nasil minimuma dusurulur.
• Kitap okuma hizi nasil artirilir, kitabin ellerden dusmemesi icin yapilmasi gerekenler.
• Bir insan nasil sevilir, nasil asik olunur, ayrilinca nasil atlatilir ayrilik evresi.
• Ingilizce, ana dile yakin nasil getirilir, Toefl'ci nasil olunur ya da dogulur mu.
• Makine muhendisligi 4 yilda* bitirilebilinir mi. *stajlar haric.

Oyle hafife almiyorum bu seferkini. Ciddi anlamda yeniden bir degisiklige goturmeye calisiyorum kendimi. Nasil Amerika'yla bir baska Arif olduysa, bu projeyle de baska bir Arif olacak.

Kendimi Windows Update'i gibi hissettim. Oh yea baby! Download me! Make me updated all the time...

Bununla birlikte, cidden daha fazla sorunlarimdan bahsetmek istemiyorum blogumda. Konular gozumun onune geldikce daha da cogaliyorlar. Hele ki her seye duygusal yaklasiyor olmam, her ilgi gosterene fazladan hayal depolamam cok geliyor. Duygularim konusunda cok hata yapiyorum. Ve bu projeyle birlikte sifirlaniyor hepsi.

Bundan sonraki 1-2 aylik surecte, cok az kullandigim ve artik private hale getirdigim Twitter hesabimi kullanmamaya, Facebook hesabimi mumkun oldugunca kapali tutmaya, Msn adres(ler)imi acmamaya... diger bir degisle; beni nete baglayan seyleri kullanmamaya ozen gostermeye karar verdim. (nokta)