Final haftasina girdim bugun ile birlikte. Haftasonu ders calismaya calistim; ama 1 senedir kendimle savas icerisinde oldugum icin, onceki sinavlarda da oldugu gibi kendimi toplayamadim. Ve surekli dusuncelerim dagiliyor, bir sekilde dagiliyor... Kendimi derslere degil bir cok seye veremiyorum. Biri girmisti hayatima, ne guzel kendime gelmeye calisiyordum; ama cikmasiyla birlikte daha da dengesiz oldum... Velsahil, bugunki sinavima da yarim yamalak calisip girdim. Sonuc: Basarisiz.
Su anda felaket sinirliyim. Sinava calismamis olmam, sinavimin kotu gecmesi, bir turlu kendime ceki duzen veremiyor olmam vs. bircok sey yuzunden gerginken, "gecici" ev arkadasim ve kardesinin gelip; dogru duzgun hicbir sey sormadan kopeklerinin eve yaptigi seyler yuzunden bana yiginla sitemde bulundular. Ustune daha da ileriye gidip "sen bu evi hostel gibi kullaniyorsun, ben sana iyilik yapayim diye seni eve aldim, arkadas gozuyle bakiyordum; ama sen hicbir iyiligi bile yapmiyorsun, sen kimseyle gecinemiyorsun zaten..." vb cumleler kurdu.
Evimizde kopek besliyoruz ve kucuk oldugu icinde haliyle yeni yeni ogreniyor her seyi. Evin bir odasini kopegin ihtiyaclarini gidermesi icin kullaniyoruz haliyle. Bos bir odayi yani...
Dun ev arkadasim ve kardesi, Antalya'ya gectiler 1 gunluk tatil icin. Ben de bugun sinavim oldugu icin odama kapanmis, ders notlarima bakiyordum ki calisamiyordum da zaten. Aksam gelecekleri icin kopeginin pisliklerini toplamamistim. Zaten cok da yoktu bir sey. Kopege gun icinde yemegini vs. verdim. Odamdaydim butun gun ve bir ara, onlardan haber alamayinca aradim ve yarin sabah geleceklerini soylediler. Ben de daha sonra yattim ve sabah kalkip ders calisirim dusuncesiyle uyudum. Sabah kalktim, aklimda yiginla sey vardi ki ders de calisamadim, uyudum geri donup. Sinava 1 saat kala kalkip, hazirlanip sinava gittim. Sinav rezil bir sekilde gecti. Benim kafam dolmustu iyice. Okulda biraz arkadaslarimla kaldiktan sonra eve dondum. Bir seyler hazirladim apar topar yemek icin. 1 saat sonra da eve geldiler ev arkadasim ve kardesi. Sonra basladilar yukarda kurdugum bahsettigim seyleri demeye.
1- Ben kopege bakmak zorunda degilim. Yani oyle temizligini yapmak zorunda degilim ki daha onceden de kopek yuzunden, sevince altini pislettiriyorum diye garip laflar yedim. Sustum.
2- Ben evi hostel gibi kullansaydim odam bu sekilde evin en duzgun odasi kalmazdi.
3- Sabah geleceklerini saniyordum; ne bileyim gec geleceklerini ben.
4- Hepsini gectim. Ben hic vaktim olmadi bile kopegin pisliklerini temizlemek icin. Sinava zor yetistim ve ustune bir de "zaten calismiyorsun" diye bir laf yedim. Iyi de o zaman hic sinava gitmeseydim ben? Hic stres yapip; sabah da bolmeseydim uykumu?
Ozetle herkes kendi derdinde bogusuyor. Ki ben odamdan disari cikmiyorum ev icinde. Mutfaga ve banyoya gidiyorum bir tek. Baska ne yapmami bekliyor insanlar benden? Ki o yuzden de banyonun temizligini de yaptim ben 1 kere, mutfakta da ustume duseni yapiyorum.
Ama hic acaba Arif ne yaptin, sinavin nasil gecti, bilmem ne, bunlari vs. hic sormak yok, ustune benden dar zamanimda kopekle ilgilenmemi bekliyorlar.
Ozetle 2 tane boka sebep ben o laflari isittim, bana o laflari soylediler. Ne kadar dengesiz ya da gecimsiz olsam bile, ben bu evde ustume duseni yapiyorum. Hostel gibi de kullanmiyorum evi. Kopekle de olmasi gerektigi kadar ilgileniyorum. Fazlasini benden kimse bekleyemez. Ben ne guzel ev buldum diye seviniyordum, sonuna yaklasirken ustelik. Bu laflara hic gerek yoktu. Arti oyle her seyi dusunen insan da sabah cikip gelirdi. Ne diyeyim, uzuldum.
