Dinleyenim yok Blog. Çünkü anlatamıyorum. Dinleyenim cidden yok, çünkü tutmadım kimseyi çevremde. Pişman olamıyorum Blog. Garip, ama öyle. Adını inat koy, gurur koy; haklısın de... ne dersen de yani. Umursamıyorum. Umursayamıyorum Blog.
Babam bir dünyada, annem başka bir dünyada, diğer aile üyeleri kendi hayatlarındalar. Hiçbirine anlatamıyorum. Denemeye kalkışıyorum her sefer aynı hatayı yaparak; ama olmuyor. Ne zaman öleceğim sence Blog? Hiç öyle psikolog vesaire deme bana. Birilerine para bayılacak halim hele hiç yok. Öyle bir lüksüm de yok.
Özetle hayatımda hiçbir şey yok. Olan şeyler için şükürler olsun yine de. Böyle demezsem, Allah elimdekileri de benden alır diye korkuyorum. Sırf onun korkusuna diyorum sanırım Blog. Hani beterin beteri vardır hesabı. Bunu açıkça diyebilen az insandan biriyim bence. Sonuçta Allah biliyor her şeyi, ama hangimiz diyebiliyoruz "sırf daha da rezil olmamak için o cümleyi kuruyorum" diye?
Korku işte. Korkularımı anlatabiliyorum galiba. En azından kendime. O konuda dürüsttüm, ama ne işime yarar ki?
Ne zaman öleceğim? İnşallah organlarım bir işe yarar. Başkalarının hayatlarında işe yarar, ziyan olmaz yani. Aslında umursadığım ziyan olması değil de, hak eden birinin ikinci şansını yaşaması sanırım. Yoksa öldükten sonra benden iyisi yok.
Ölmek istiyorum.
kendine karşı bu kadar acımasız olma Arif kardeşim. herkes kadar sen de yaşamayı hak ediyorsun. Hayattaki güzellikleri görmeye çalış. Umarım bu karamsar ruh halinden kısa zamanda kurtulursun :)
YanıtlaSilGüzellikler hep duruyor. Bardağımız hep dolu çok şükür. Yalnız ne güzellikleri ön planda ne de bardağın dış kısmı temiz. Keşke karamsarlık olsaydı bu halim. :) Ama iyi dileğin ve blogumu ziyaretin için çok teşekkür ederim. Daha güzellerini de dilerim senin için.
SilSevgiler.
Tam olarak ne olduğunu anlamadım. Depresyon olabilir, panik atak olabilir, anksiyete olabilir, obesesif kompulsif bozukluk olabilir. Ama sana önerim. Herşey geçici. Kalıcı olan hiçbir şey yok. Ne mululuk, ne acı, ne korku. Ve herşey seninle başlar, herşey sende biter. Yüzleş...
YanıtlaSilDepresyon. Aslında depresyon da diyemeyiz. Sürekli ve benim hayatımın bir parçası olan şeylerin artık geçiştirilemeyecek şekilde hayatımın ortasında bulunuyor olması daha doğru bir tanım olur. Yoksa keşke böyle geçici olsa, iyimser bakıp sabredebilsem. Ya da bir terapi ile belli bir rahatlamaya ulaşabilecek bir şey olsa. :/
Silİşte anonim bir blogger olmadığımdan hep böyle üstü kapalı kalıyor :)
Teşekkür ederim yine de, tavsiyelerini arada bir ben de deniyorum zaten.
Sevgiler.
Anlatacağın biri var, seni dinleyecek biri... Omzuna başını koyup ağlayabileceğin biri. Beraber gülerken kahkahalarının katlanacağı, her ruh halinde sana eşlik edecek biri. Yemeği de beraber yiyebileceğin, depresyona da beraber girip beraber çıkabileceğin biri. Bloğa anlatamadıkarını anlatabileceğin o biri var, illa ki var o biri.
YanıtlaSilElbette var; eksik olduğunu hissettiğim her şeyi tamamlayabilecek ve eksik olduğu her şeyi tamamlayabileceğim biri var. Var o kişi mutlaka...
Sil