34-35 derece sıcaklık vardı bugün. Dünden beri yaşadığım sinir/moral bozukluğu, bununla birlikte aşırı terliyor oluşum, Ramazan'ın geliyor olması, annemin dönmemi beklemesi... daha gelecek sorunlarına gelmeden, beni öyle geriyor, öyle boğuyor ki anlatamam.
Şundan da yoruldum, başta ailem olmak üzere, hemen hemen herkesten gördüğüm tepki. Tamam anlıyorum, bir kısmı artık üzerinden inmemi bekliyor, bir kısmı tembel olduğumu düşünüyor, bir kısmı mücadele etmediğimi düşünüyor, bir kısmı bana üzülüyor, bir kısmı acıyor. Özetle bir şekilde kendi hayatımı kurmamı istiyorlar. Ben ne b*k yiyorum peki sence Blog? Neyse.
İki arada kalma durumum var, bazen aşırı derecede nüksediyor. Ve yukarıda anlattığım, tamamen bana ait olan ve yalnızca benim anlayabileceğim sorunlarla birleşince daha da zor geliyor. Şu anda saat 00:12 ve hava sıcaklığı dışarıda 26 derece, ama içeride sanırım 28-29 derece. Ellerim vıcık vıcık. Buna da neyse.
Bazen dönüp bakıyorum kendime; Arif, sen kendin gibi birini ister miydin diye de soruyorum.
Ben de istemezdim sanırım Blog. Ne arkadaş, ne sevgili, ne eş, ne dost, ne oğul, ne de kardeş olarak... Çünkü hayallerinin ve yapabileceklerinin önüne çekilmiş olan setin nasıl bir şey olduğunu uzaktan bakınca ben de göremezdim kendim gibi birinin. O yüzden istemezdim belki de. Belki de işime böylesi gelirdi.
Yine de Allah böyle yarattıysa, O istiyor demektir en azından.
Hoş geldin Ramazan. Ben yokum bir süre Blog.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder