2011 Seçimleri

Hiç düşünmüyor insanlar, acaba benim neden bir siyasi düşüncem olmadığını. Neden olsun ki? Olmadığını söylediğim halde bile değer verdiğim birinden laf yiyebiliyorum, hakaret işebiliyorum. Kırılmıyorum, daha kötüsü, çok üzülüyorum. Ve sonuç konuşmamaya gidiyor.

Az önce telefonda gayet hakaret yedim. Kimden? Ona göre belki önemsizdim; ama benim için önemli olduğuna inandığım birinden yedim. Haketmedim oysaki. Ben ki tek zararı kendine olan, kendi halinde yaşayan biriyim. Ne kötülüğümü gördün de bana aptal bir seçimi, milliyetçilik duygularınla yoğurup, kendine sebep edinip hakaret ettin? Sorarım sana... Ama olmuyormuş, zaten başka mevzuları da vardı böyle davranılmasının. Demek ki birikti ve en ince yerden koptu.

En hassas yerden ilişkilerin kesilmesi daha iyi aslında. Çünkü bu ne kadar ciddiye alındığınızı, ne derece umursandığınızı gösterir. Sizin verdiğiniz değerler, aldığınızı karşılaştırmanızı sağlar. Demek ki böyle olması gerekiyormuş dersiniz, çekilirsiniz kenara. Değerinizi bilmeyenlerin etrafınızda bulunmasının verdiği yükü hafifletmiş olursunuz. Gerçekten değer vermeniz gerekenlere daha çok değer verirsiniz.

Çok üzgünüm şu anda; ama yapabileceğim bir şey kalmadı artık. İnsanlarla konuşmak istediğimi, aramdaki bağı koparmak istemediğimi bir çok yolla gösterdim ben. Ben de insanım ya, benim de bir gururum var, onurum var, en önemlisi kalbim var; ama olmuyormus, yetmiyormuş insanlara. Her sefer daha fazlasını istiyormuş insan farketmeden. Yine de, geçen günki durum için de demiştim, olsun... Olsun.

Ben istemiyorum siyasetten bahsetmeyi, istemiyorum ve tek nedeni içinde yaşadığım toplumun benim siyasi düşüncelerime göre bana davranacaklarını bilmemdir. Benim her partiden arkadaşım var. Hangi birinden vazgeçebilirim ki? Hiçbirinden. İstemem.

Şu andaki üzüntümü ne kadar anlatabiliyorum ondan bile şüpheliyim; ama anlamayacak insan, yine anlamaz, yine anlamaz...