Bayrama gidis. // Vizeler kapiya dayandi!

Nerelerdeyim ben blog? Neresinden koptum da hayatin, bir parcam burada, bir parcam uzak bir ulkede, diger parcalarim ise gereksiz insanlarin elinde duruyor? Dagildigimi hissediyorum son zamanlarda. Hani "insan beserdir; sasar" sozundeki gibiyim. Insanligimin tum alt ve ust seviyelerini uygulayip; fiziksel bir dalga olusturuyorum duygularimda.

Kalbim yok artik. Bundan eminim; cunku farkettim ki gecen yazdan sonra artik kimseyi sevemiyorum, arkadas/dost/sevgili hic farketmiyor. Insanlara guvenim zaten dalgali haldeydi. Son zamanlardaki yaptigim bir kac salak davranistan sonra farkettim neresinde oldugunun parcalarimin... Kalbim kimde kaldi bilmiyorum; ama ruhum normal hayati yasamak icin cirpirniyor. Duygusuz, hissiyatsiz, dusunmeden, zamanla yetinerek...

Cevremdeki insanlara zarar veriyorum. Ya da vermiyorum; sadece onlarin istedigi eski Arif olmadigim icin, yerlerinden bana cemkiriyorlar. Kim hakli tartisilir. Herkes kendine cevirmemi istiyor kasigi. Oysaki ben kasigimi da bir yerde biraktim...

27 Kasim - 6 Aralik arasinda vizelerim var. Tam 13 ders aliyorum. Vize haftasi 5-6 gun olarak geciyor. O gunler icinde o kadar dersten basarili olmam lazim. Bunlarin hepsi gecen seneki Amerika macerasinin kotu bir sonucu. Iki kotu sonucundan biri... Yine de iyi ki gitmisim diyorum. Yazin da basarili olamayinca; hayat daha da kotu cikmaya basliyor karsima. Isim zor. Makine muhendisligi okuyorum. Tip kadar etkili...

Hayatimda ilk kez banka hesabimda bu kadar az para kaldigi bir durumla karsilastim gecen gunlerde. Evimin masrafi cok oluyor bu sene ve ben de sanirim fazla tuketiyorum yiyecekleri. Annemgil her zaman hazir bana para gondermek icin. Ama neden onlari skstirayim ki? Devletten aldigim kredi yine de imdadima yetisiyor. Mutluyum; ama nasil geri odeyecegim konusunda suphelere giriyorum... Allah buyuktur.

Gecen cuma IAESTE sinavina girdim ve basarili bir sonuc bekliyorum. Sanirim 1-2 gun icinde sonuclari aciklanir. Aslinda o programla, yurt disina staj yapmaya gitmek gibi bir niyetim yok; cunku okulumu bitirmek istiyorum artik. Yine de iyi bir ulke cikarsa neden gitmeyeyim ki?

Ayin 11'inde evime gidiyorum. 2 ay oldu sanirim evdekileri gormeyeli. Cok ozledim diyemem; ama buralardan gidip degisiklik yasamak icin bence cok iyi olacak. Sanirim Carsamba-Persembe ya da Cuma gunu de donus yaparim gelecek hafta. Kitaplarimi goturmem lazim. Ders calismam lazim; ama evde ders calisabilecek miyim bilmiyorum. Allah'im sen bana yardimci ol ne olur?

Bazen cok zorlaniyorum her konuda. Fazla yuk varmis gibi ustumde. Hani boyle baskalarindan kaynaklanan degil; icsel olarak bir yuk var ustumde. 22 yasimda bu kadar cok seyle mesgul olmak bana cok geliyor. Hele evden cikmayi universiteyle ogrenmis biri icin hic de kolay degil. Eh zor seyleri severim ya da aci cekmeyi seviyorum; ama mutlu olmak icin de cok neden aramama gerek kalmiyor cogu zaman.

Sessizlik icinde kalmak istiyorum bir sure. Boylece daha cok kendime kalirim. Bir baskasina gitmesindense bir parcamin...