Bugun donusum icin bir adet ucak bileti aldim, THY'den. Alirken dusundum boyle her saniyesinde. Dedim ki, Arif sen Amerika'dan da donerken benzer seyleri hissetseydin de sadece burada hayatini yasayip sonra geri donseydin ulkene, fazla umutlara ve hayallere girmeden, ne olurdu acaba?.. Simdiki ruh halim, boyle ulkesini, ailesini, insanlarini, yemeklerine kadar her seyini ozlemis bir sekilde. Belki yasam kaliteleri arasindaki fark beni bu ozlemlere itti. Belki ben Amerika'dayken kordum sadece, goremiyordum hicbir seyi, belki de artik kendimden kacmaktan yorulmusumdur. Bilmiyorum nedenini; ama cok ozledim her seyi bu sefer. Ve donmek istiyorum. Avrupa'dan da Amerika'dan da alabilecegim her seyi aldim. Ve artik asiriya kacmaya basladi her sey. O yuzden donmek istiyorum.Donmek istiyorum; ama nereye? Biraksalar beni ailemle kalsam. Dokunmasa kimse, annemin babamin yaninda kalsam, oyle gecirsem hayatimi. Hicbir seye bulasmadan. Isparta'ya hele ki hic donmek istemiyorum. Koca bir zaman kaybi geliyor bana o sehir, o sehirde yasadiklarim ve oraya ait her sey. Iyi, guzel, kucuk sehir... Bana gore degil, benim orada oyle dostum vs. de yok "artik" Iyi arkadaslarim var sadece. Onlarda beni tutar mi bilmiyorum... Her seyi ozledim; ama orayi degil. Sanki beni hapishaneye koyuyorlar gibi hissediyorum oradayken. 1-2 yil daha zaman gecirmem gerekiyor orada. Bunu yapabilirim sanirim. En azindan kendi gelecegim icin. Her durumda yapmak zorundayim. Ozel okul gibi bir luksum olmadigi icin...
Donmek istiyorum, geride biraktigim guzel olan her seyin hatrina donmek istiyorum. Ne kadar zorlanacagimi da bilsem, donmek istiyorum. Soyle bir geriye dogru bakiyorum da, hayatima kimleri soktugum konusunda, pek kalabalik bir topluluk goremiyorum. Aslinda iyi bir yandan bu durum; ama diger yandan, adama sormazlar mi, sen hic sevmeyi-sevilmeyi ozlemedin mi diye?.. Simdi bu cumleyi kuran Arif, eskiden yalnizligi seven Arif degil mi? Hala seviyorum; obur turlu uzulmektense kendime olsun acim, eziyetim... yine de yalniz kalayim. Daha az "keske" diyeyim hayatimda. Boyle gecsin omrum ne olur ki?
Yoruldum her sefer ayni baslangiclari kurmaktan. Ayni kelimeleri, ayni cumleler icinde kullanmaktan biktim. Artik kimsenin ustune gitmeyeyi dusunuyorum. Nasil ki artik uzulmemeye calisiyorsam, gecen aldigim kararda oldugu gibi, bundan sonra da insanlari zorlamamayi dusunuyorum hicbir konuda.
Sozlerimi de Isin Karaca'nin seslendirdigi su sarkiyla tamamlayabilirim sanirim... ;)
"Ailemin yanımda kalsam hep." demişsin ya beni kalbimden vurdun ama ne yönden? Normalde okul bitip eve gittiğim zamanlarda, bir hafta önceden heyecan başlardı,bavulumu hazırladığım anın hayalini kurardım.Perşembe günü eve gidiyorum ve içimde en ufak bir heyecan ,sevinç,istek yok! Neden acaba? Anlayamıyorum.Ne değişti. Ailemle aram hala o zaman olduğu gibi çok iyi.Hiçbir problem yok ama gitmek istemiyorum.Çok sinir bozucu bir durum. :(
YanıtlaSilSence bir açıklaması olabilir mi bu durumun? :)
Ozlem yok pek o zaman? Ben de Amerika'dan donerken istemiyordum donmeyi ve fazla da ozledigimi soyleyemem; cunku orada mutluydum ben, zamanimi gecirme seklimi Turkiye'de bulamayacagimi dusunuyordum hep. Ama simdi Amerika'dan daha rahat olan seyler oldugu halde, deli gibi evime gitmek istiyorum. :))
YanıtlaSilBence olur boyle arada. Mutlusundur belki orada ve donunce yapacaklarin, kalinca yapacaklarin kadar degildir, azdir. Ailenle iliskilerin bozulmasin da, gerisi gecici seyler. :) Bence yani. :))