Ne oldum ben?

Ne oldum ben?
Cidden ne oldum? Nasil biri oldum? Yeter artik! Bu tembelligimin ya da ismini koyamadigim halimin etkisinden kurtulmak istiyorum en azindan! Hani kendisinden gectim, etkisi gitsin bari. Uzun suredir bu halledeyim, boyle bezgin, tembel, rahat... Cok mutluyum bir yandan; ama diger yandan dusunuyorum hep; cunku ben bu tarz bir insan degilim. Yani benim sorumluluklarim var daha ustume almam gereken. Daha okulumu bitirmedim, kendi hayatimi kurmadim... Benim babam Sabanci Holding'de calismiyor ki diyeyim "amaan bosveeer!"..

Uzun bir suredir artik canima tak etmis olacak ki erken kalkmaya calisiyorum; ama nasil bir beden olduysa bu ustumdeki et yigini, uyku tutmaz oluyor bu seferde. Saatlerce yatakta o tarafa, bu tarafa donup duruyor. Derslerde anlatilan Ingilizce yiginla mekanik yapilarla ilgili terimleri dinleyerek anlamak yerine, gunluk havasinda yazilar yaziyorum defterime. Oyle geciyor vakit... Ama sanki biraz biraz boyle eski halimden birkac seyi canlandirdim gibi kendimde...

Hayal kurmaya basladim artik. Msn'de eskisi gibi durur oldum. Bilmiyorum sebebini ya da ismini koymak istemiyorum su anda; ama cok ilginc. Yuzume hafif bir gulumseme katan eski hallerime donuyorum biraz biraz. Hayal kuruyorum! Boyle birileriyle tanisiyorum, mutlu mesut bir iliskim oluyor, turunde hayaller kuruyorum eskisi gibi. Turkce sarkilar dinleyip; "bak bu sarki beni hayata daha cok bagliyor" diye cumluleler kuruyorum ustelik...

Diger bir degisle, kendimi bulmaya calisiyorum kayboldugum boslugumda. Isin kotu tarafi ne biliyor musun blog, beni anlayan 100 gram insan bile yok su dunyada. Anladiklarini sananlar, anlamaya calisanlar ve sabirlari tukenenler var sadece... Oysa ben insanlarla ruhani iliskilerde cok iyi oldugumu dusunuyorum. Belki de kendimi kapatiyorum dis dunyaya, hani burcuma gore kendime daha cok iskence edecek yollar ariyormusum ya, o yuzdendir belki de bu durumda. Farkinda olmadan yaptigim yiginla seyden biridir belki bu da... Anlasilamiyorum ozetle. Yoksa bu tembel hissetme duygusu olsun, farkli duygulara girme hali olsun -8 aydan beri- hep bu sebepten oturudur belki de. Bilmiyorum ya da. Kafam cok karisik. Eskiden kalbim karisikti, simdi kafam karisik. Bir gun ikisinin de karismis oldugu halimi dusunemiyorum. Belki kafam da durgunlasir, daha sakin olur her sey? Kim bilir...

Ne yapmali hic bilmiyorum. Bekliyorum, sanki kiyameti bekler gibi. Ya da bir isik bekler gibi. Oysaki elektrikler coktan santralleriyle sokulup goturulmus durumda. Kim tekrar kurabilir ki?... Ben? Sen? o?