Gecenlerde kampuse giderken, otobuste aklima su geldi: Acaba bir gun boyunca, kimseye agzimi acip, tek bir kelime bile etmeden koca gunu tamamlayabilir miyim acaba... Normalde biri icin asiri derecede imkansiz geliyor, benim icin daha da imkansiz. Neden boyle psikopat bir dusunce aklima geldi diye sorarsaniz, cevap veremem sanirim.
Yalniz kalma istegim var su siralar. Oysaki zaten yalnizim. Neden bu sekilde olmak istiyorum ben?
Simdi de telefonlarima bakmamayi, kimseye mesaj atmamayi, 3 gun boyunca kimseyle konusmamayi ve bulusmamayi, facebook'daki hareketlenmelere tepki gostermemeyi; uzun bir sure messenger kullanmamayi, muzik dinlememeyi, Ingilizce kitap okumayi, kimseye selam vermemeyi, hocalarimdan hicbiriyle muhabbet etmemeyi, 5 gun boyunca her gun sabah kahve icmeyi, artik blog yazmamayi, annemgili her gun aramamayi, haftada bir kez bir kenara 10-20 tl koymayi ki bunu yapmayi cok istedigim halde mumkun degil, gunde en az 100 sayfa Turkce roman okumayi, derslerime yapismis olmayi, Toefl'a yarin giriyormusum gibi Ingilizce calismayi ki neresine calisacaksam artik, kendimi sevmeyi, kendimi sevmeyi ve kendimi sevmeyi IS-TI-YOR-UM!
Beni okumaya gelin arada bir, lutfen... Yeni okumak isteyenler icin, lutfen onceki yazilarima bakin bir zahmet ki nasil bir yaratik pardon insan yaratmis bu dunya ve dunyadakiler... Ayrica beni bugune kadar okumus, takip etmis herkese sonsuz tesekkur ederim. :(
Arif.
rf(+)cht isimli blog yazari.
Saat sabahin 4:00'i su anda.
(yoruma kapalidir yazim)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder