26 Mart 2009 Perşembe

Arkadaşlık

Geçenlerde arkadaşlık ve dost kavramları üzerinde epey bir düşünmüştüm. Sonra kendimle ilgili şu yargılara vardım:

* Ben çok ciddiye alıyormuşum.
* Açıksözlü oluyormuşum, insanların bazı hataları konusunda.
* Verdiğim değerin karşılığını bekliyormuşum. Alamayınca üzülüyormuşum.
* Çok değer veriyormuşum kimilerine.
* Çok yükleniyormuşum, zamanımı paylaştıklarıma.
* ...

Bunları bazen çok abartıyorum sanırım. Belki karşımdaki insanı yoruyorumdur bu tavırlarımla; ama sanmıyorum ki kimse böyle bir arkadaş yerine sorumsuz bir arkadaş istesin...

Çevremdeki arkadaşların çoğu hep zamanını geçirmeye yönelik. Hatta hepsi neredeyse... Sadece kötü olan davranışlara yönlendiriyor birbirlerini çevremdeki arkadaşlık bağındaki insanlar. Bense yapıcı olmaya çalışıp; değer verdiğim insanların eksik yanlarını söylemeye çalışırım hep... Söylememek lazımmış. İnsanların hatalarını söylememek lazımmış. Öyle daha sağlam dostluklar(!) olurmuş... Böylemiş çevreme göre arkadaşlık kavramı.

Yakın zamanda öğrendim. Meğer bazı insanlar, ben onlara arkadaş-dost-kardeş terimlerini yüklemiştim, benim hakkımda, o insanları kullanıyor, bencil ve kendini düşünüyor, gibi şeyleri düşünüyorlarmış. Ben öyleymişim onlara göre...

Çok şaşırdım ilk duyduğumda. Beklemediğim bir şeydi çünkü. Hiç bir zaman insanlar hakkında kötü bir niyetim olmadı benim. Bundan eminim, hep iyi niyetli oldum, yeri geldi çoğu şeyi paylaştım ben insanlarla; ama olmamış meğer... Onların istediği hep onlara çalışmam gerektiği imiş. Hep onları her konuda gazlamam lazımmış meğer.

İstedikleri şeyleri söyleyecekmişim kulaklarına... İstediklerini verecekmişim ellerine...

Üzüldüm... Çevremin bir bölümünü kaybettiğim için değil. Sadece insanların benim hakkımda yanlış düşündüklerini gördüğüme üzüldüm. Yanlış anlaşılmayı kimse istemez. Bu şekilde yanlış anlaşılmayı hem de...

Çok boşverdim 3-4 aydır. Bunun için de aynı şeyi diyebilirim. Yapabileceğim hiç bir şey yok. Konuşmayı zamanında denedim. Hiç bir sonuç vermedi; çünkü insanlar düşünmek istedikleri şeyi düşündüler hep... Duymak istediklerini duyamayınca kötü insan oluverdim bir anda.

Ne deyim, üzdü beni bu davranışları arkadaşlarımın. Böyle düşündüklerini ise o kişilerin dertleştikleri insanlardan duydum.

Yine de diyoruz ki, Allah her şeyin hayırlısını çıkarsın karşımıza.

Amin!

2 yorum:

  1. insanlar düşünmek istedikleri şeyi düşündüler hep... Duymak istediklerini duyamayınca kötü insan oluverdim bir anda...


    ne yazıkki gerçek bir tespit....
    her şeyin hayırlısı..
    arkadaşında hayırlısı....

    YanıtlaSil
  2. Amin. Bunda da bir hayır vardır da şu anda ben göremiyorum sanırım. :)

    YanıtlaSil