Çok sesli ve hareketli geçen bir İstanbul turundan sonra, yine kendi başıma, yine kendi evimde ve bilgisayarımla birlikte kaldım. Yalnızlığı seven biriyim; ama denizlerden akarsulara dönünce kendimi çok kötü hissediyorum. Moralim bozuluyor, sesim kısılıyor, canım sıkılıyor, normalde hissetmediğim yalnızlığı hissediyorum. Yalnız değilsin gibisinden kurulan cümlelerden de sıkıldım artık. Yalnızım deyince ne demek istediğimi anlamayan insanlardan da sıkıldım. Sıkıldığım çok konu var saymasam en iyisi...
Önümde evimde geçireceğim koca bir hafta var desem de iki gün gibi geçeceği kesin. Bu bir haftayı kendime aldığım yeni kitaplarla geçirsem, biraz ingilizcenin üstüne düşsem, malum erasmus sınavına tekrar gireceğim ve bu sefer de kazanıp gitmemezlik yapmayacağım., iyi olacak. Sonra da eşyalarımı toplar; sessiz sakin giderim bu şehirden, beni bekleyen diyarlara...
Hafta içi şöyle bir merkeze insem diyorum. Ankamall'de indirim varmış dedi kuzenim. Hoş, ben alacağımı aldım İstanbul'dan; ama olsun. Evde vakit geçireceğime... Birine haber versem mi diyorum; doğru mu yaparım acaba bilmiyorum. Hem herkes kendi dünyasına dönmüş artık. En iyisi daha da sessizleşip kalanları unutmak. Merak eden hem arar, sorardı...
Teşekkür ederim blog. İyiki yanımdasın. Bedenimi ya da bana ait başka bir şeyi sorgulamayan tek şeysin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder