Son gece

Bu eve alışmıştım be blog! Bu evde başlamıştı, duygularımı senin aracılığın ile sonsuz sanal hayata aktarmam... Bu evde başlamıştı yalnız kalışlarımın en vurgun anlarını çözmeyi öğrenmem... Bu evdi bana yazma'nın düşündüğümden de değerli olduğunu gösteren... Bu evi çok özleyeceğiz, değil mi blog?

Ya da şöyle yapalım geri saralım...

3-2-1! Ekşın!

?glob im liğed ,ziğeceyelzö...

Yahu alt tarafı 3-4 sokak uzakta bir yere gidiyorsun! Abartma istersen, istersem. İsterim! Abartmamayı istiyorum artık. A-a?! İstiyorum ne olmuş? Peki.

~~~~~~~~~~~~~~~~

İnternetsiz kalmak kötü bir şey, gibi gözükse de sevinmeliyim bu duruma bence. Çünkü daha çok kitaplara gömülebileceğim. Spor salonu ve gitar ile geçen hayatıma artık kitaplar da eklenince, daha hızlı bir yaşama, daha soyutlaşmış bir bünyeye sahip olacağım. Bu da beni dış dünyamın tüm kötülüklerinden, çirkin düşüncelerinden, kötü insanlarından, saçmalıklardan, bazı iyi görünümlü kötülüklerden, uzak tutacaktır. Oooh! Mis! Daha ne olsun?

İstediğim zaman yazamayacağım zamanlarım olacak büyük bir ihtimal; ama ben o günleri tutarım bilgisayarımda, daha sonra bloguma aktarırım. Ne olmuş?

Bugün bir arkadaşım beni kimse sevmiyor tarzı konuşmalara girdi. Düşündüm de, beni kim seviyor? Böyle aşkımsı tarzı bir sevgiden bahsediyorum. Geriye bakınca beni seven insanlar neden beni 'ben' olduğum için sevmediler/sevemediler/sever gibi yaptılar?

?

Bu soru işaretinin mevcut beni sinir eden insanlara kaçmasını diliyorum.

Kalın sağlıcakla!

~ Hah sanki temelli gidiyorum ha! Abartma istersen!? İsterim ben de tabii; ama ne yapayım huyum kurusun, abartıyorum her şeyi... :( ~

Not: Cidden şizofren oldum ben! :| Boovv! Dıkhandım Ha!