2 gündür içimde büyük bir nefret, kusma isteği, aşırı negatiflik, hırçınlık, aynı zamanda büyük bir sessizlik; herkese karşı aşırı bir ön yargı, kızgınlık, küfür etme isteği... daha nice negatif şeyler var. Tuhaftır, normalde bu tip durumlarda böyle ya eskiden bir şekilde hayatıma giren insanlar aklıma gelir "keşke onlar yanımda olsa" derdim, ama şu anda en fazla onlara nefretim var galiba. Canları cehenneme yani Blog.
Saçma salak insanlarla muhabbet etmişim, bir şeyler paylaşmaya çalışmışım bunca zaman. Kendinin ne olduğumu bilmeyeni mi dersin, embesil olanı mı dersin, psikopat olanı mı dersin... her türlüsü var. Ne zorum vardı acaba da konuşmuşum, yemin ederim şaşırıyorum kendime. Bir de salak gibi her birinden sonra hayattan soğumalarım falan... Yaklaşık 1 haftadır hiç bozmadan, kaldığım yerden, kalan umudumla devam ediyorum doğru insanı beklemeye bir yerlerde. Misal, bakıyorum bir başka embesil yazıyor, hiç cevap bile vermiyorum. Niye kendime eziyet ediyorum?
Eski sevgilim bana demez mi bir de "niye bu kadar takıyorsun sevgili işlerine?" diye. Yahu, ben bu insanla nasıl çıkmışım? Zerre beni anlamamış! Hala daha konuşuyorum arkadaş olarak.
Özet geçiyorum: Ben sevmeyi beceremiyorum. Şimdi defolabilirler ilgili kişiler. Sevmeyin beni. *
Yazmıyorum bundan sonra. Şuraya yazmaktan bile nefret eder oldum artık. Telefonumu da kullanmamayı düşünüyorum bundan sonra. Boş yere niye her ay yükleme yapıyorum ki mal gibi? Maaşım mı var? Nasılsa aradığım/arayanım falan da yok. *
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder